ดังเช่นทุกปี ช่างภาพจาก 12 ประเทศในเอเชียที่ชนะเลิศการแข่งขัน Canon PhotoMarathon ในภูมิภาคต่างๆ จะเดินทางมายังประเทศญี่ปุ่นเพื่อร่วมการแข่งขันรอบสุดท้าย ตลอดระยะเวลา 10 วัน ผู้เข้าแข่งขันได้เดินทางไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในประเทศ เพื่อทำความรู้จักและเข้าใจวัฒนธรรมของกันและกัน รวมทั้งของประเทศญี่ปุ่น แม้ว่าพวกเขาจะต้องแข่งขันกันเพื่อให้ได้ภาพถ่ายที่ดีที่สุดก็ตาม ผู้สอนคือคุณ GOTO AKI จะมาเล่าเรื่องราวการเดินทางที่น่าจดจำของกลุ่มช่างภาพในครั้งนี้ให้เราฟังด้วยตัวเอง (เรื่องโดย: GOTO AKI)

 

ผู้ชนะการแข่งขัน Canon PhotoMarathon จากแต่ละประเทศเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ ในญี่ปุ่น

ในช่วงเช้าของวันที่ 16 พฤษภาคม 2017 กลุ่มช่างภาพผู้ชนะการแข่งขัน Canon PhotoMarathon ที่จัดขึ้นในประเทศและภูมิภาคต่างๆ ของเอเชีย เดินทางมาถึงกรุงโตเกียว

ทัวร์การถ่ายภาพซึ่งก่อนหน้านี้ใช้ชื่อการแข่งขันว่า Canon Photo Clinic ในปีนี้ใช้ชื่อใหม่ว่า Canon PhotoMarathon Asia Championship เพื่อสะท้อนถึงการเริ่มต้นครั้งใหม่สำหรับการแข่งขันชิงชนะเลิศ Canon PhotoMarathon ตลอด 10 วัน ผู้เข้าแข่งขันได้เดินทางไปยังอิบารากิ โยโกฮามา คาวาซากิ และโตเกียว และต้องทำสองภารกิจก่อนที่จะเลือกผู้ชนะได้ ได้แก่ Event Challenge ซึ่งเป็นภารกิจที่ไม่จำกัดเวลา และผู้เข้าแข่งขันต้องส่งผลงานที่ถ่ายในแต่ละสถานที่ถ่ายภาพ และ Theme Challenge ซึ่งจะเผยโจทย์การแข่งขันก่อนเริ่มถ่ายภาพเท่านั้น

หากต้องการอ่านรายงานของปีที่ผ่านมา โปรดดูที่:
Photo Clinic 2016: ช่างภาพจาก 12 ประเทศมารวมตัวกันเพื่อถ่ายภาพ

ในช่วงครึ่งแรกของ PhotoMarathon ผู้เข้าแข่งขันไปเยือนอิบารากิ และออกสำรวจและถ่ายภาพตามสถานที่ถ่ายภาพต่างๆ ที่สื่อถึงวัฒนธรรมดั้งเดิมของญี่ปุ่น อาทิ วัดวาอารามและศาลเจ้า โรงฝึกเคนโด้ และสวนญี่ปุ่นดั้งเดิม รวมทั้งตัวแบบต่างๆ ที่อยู่ในธีมที่เกี่ยวข้องกับ "ทิวทัศน์ธรรมชาติ"

 

ยามเช้าตรู่และริมทะเลเย็นยะเยือก ไม่มีคำว่าท้อแท้สำหรับช่างภาพผู้มีใจรักการถ่ายภาพ

ผมยังจำได้ดีเมื่อตอนที่ผมมาถึงล็อบบี้โรงแรมในเวลา 03:00 น. ของวันที่สองหลังจากที่พวกเขาเดินทางมาถึง ผมพบกับใบหน้าอิดโรย ซึ่งเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางยาวนานหลายชั่วโมงและการนอนหลับไม่เพียงพอ ขณะที่เรามุ่งหน้าไปยังประตูโทริอิของศาลเจ้าโออาไรอิโซซากิโดยรถบัส ท้องฟ้าเมฆครึ้มและมีลม อากาศเช่นนี้ค่อนข้างเย็นทีเดียวสำหรับผู้เข้าแข่งขัน เพราะทุกคนมาจากประเทศที่มีอากาศอบอุ่น

ในช่วงตรวจภาพถ่ายเมื่อคืนก่อน ผมบอกให้ผู้เข้าแข่งขันพยายามถ่ายภาพหลายๆ รูปแบบ โดยใช้มุมที่แตกต่างกัน การถ่ายภาพในช่วงเช้าเริ่มต้นขึ้นที่ริมทะเลท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือก และผมคิดว่าพวกเขาคงจะถอดใจหลังจากถ่ายไปเพียงไม่กี่ภาพ แต่ตรงกันข้าม ทุกคนมีความกระตือรือร้นอย่างมาก ทั้งปีนขึ้นไปบนก้อนหินและนอนคว่ำราบลงไปบนชายหาด แม้แต่ในขณะที่เนื้อตัวเปียกโชก ทุกคนก็พยายามที่จะได้ภาพถ่ายที่สมบูรณ์แบบ ผมแนะนำให้พวกเขาลองใช้สไตล์การถ่ายภาพที่หลากหลาย ทั้งถ่ายภาพแบบถือกล้องด้วยมือ ใช้ขาตั้งกล้อง ใช้ฟิลเตอร์ และสุดท้ายเราก็ใช้เวลาถ่ายภาพประมาณ 2 ชั่วโมง ความกระตือรือร้นในการถ่ายภาพของผู้เข้าแข่งขันน่าทึ่งมาก ซึ่งเป็นดังที่คุณคาดหวังไว้จากผู้ชนะการแข่งขัน PhotoMarathon ของแต่ละประเทศ ซึ่งมีคู่แข่งที่มีความสามารถใกล้เคียงกัน นั่นคือครั้งแรกที่ผมสัมผัสได้ว่าพวกเขามีมุ่งมั่นอันแรงกล้าอยู่ในหัวใจมากเพียงใด

เพื่อสนับสนุนให้ผู้เข้าแข่งขันถ่ายภาพอย่างอิสระ ผมพยายามหลีกเลี่ยงไม่แสดงความคิดเห็นมากจนเกินไป ผมให้คำแนะนำในการใช้ขาตั้งกล้องหรือการตั้งค่ากล้องก็ต่อเมื่อผมคิดว่าคำแนะนำดังกล่าวจะช่วยให้ผู้เข้าแข่งขันถ่ายภาพได้ดียิ่งขึ้นเท่านั้น

 

บทเรียนเรื่องแสงโดยใช้นางแบบในชุดกิโมโนเป็นตัวช่วย

หลังจากทานอาหารกลางวัน เรามุ่งหน้าไปที่สวนไคราคุเอนในเมืองมิโตะ ซึ่งเป็นสวนสไตล์ญี่ปุ่น ท่ามกลางการต้อนรับจากหญิงสาวสามคนในชุดกิโมโน ซึ่งเป็นนางแบบของเราในวันนี้ สำหรับผู้เข้าแข่งขันที่ร่วมเดินทางในปีนี้ มีช่างภาพที่เป็นผู้หญิงหลายคน ผมจึงคาดว่าผลตอบรับน่าจะค่อนข้างเงียบเมื่อเทียบกับ ปีที่ผ่านมา ซึ่งเรามีกลุ่มช่างภาพที่เป็นผู้ชายล้วน แต่ปรากฏว่าผมคิดผิดถนัด เพราะผู้เข้าแข่งขันทั้งกลุ่มกลับรู้สึกตื่นเต้นมากๆ ในทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Thi Tang และ Hong ช่างภาพหญิงสองคนจากเวียดนาม ซึ่งส่งยิ้มให้หญิงสาวในชุดกิโมโน ผมเริ่มงานถ่ายภาพ โดยรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยตรงที่ ดูเหมือนว่าไม่เฉพาะผู้ชายเท่านั้น แต่มีผู้หญิงด้วยที่เห็นว่าหญิงชาวญี่ปุ่นมีเสน่ห์

ที่สถานที่ถ่ายภาพนี้ ผมได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีเปลี่ยนแสงแดดที่ลอดผ่านช่องว่างระหว่างต้นไม้ให้กลายเป็นสปอตไลท์ ลักษณะที่ร่มที่ "สว่าง" และที่ร่มที่ "มืด" และความสำคัญของการตรวจสอบทิศทางของแสง ขณะถ่ายภาพ แทนที่จะให้ความสำคัญกับตัวแบบเท่านั้น และปฏิกิริยาของผู้เข้าแข่งขันคือ "จริงด้วย! แสงตรงนี้ดูสวยกว่าจริงๆ" ซึ่งผมก็รู้สึกยินดีและดีใจที่คำแนะนำของผมสามารถช่วยพวกเขาได้

เนื่องจากเป็นการทัวร์แบบกลุ่ม ดังนั้น หนึ่งในกฎสำคัญคือการรักษาเวลาอย่างเคร่งครัด ทุกๆ คืน ผู้นำกลุ่มคือ Evan เจ้าหน้าที่ของ Canon Singapore จะตะโกนบอกทุกคนว่า "มาตรงเวลานะครับ" แต่ในเช้าวันที่สามของการเดินทาง ลองนึกดูสิครับว่าเกิดอะไรขึ้น ผมซึ่งเป็นผู้สอนเองต่างหากที่นอนตื่นสาย (หรือต้องบอกว่าผล็อยหลับเสียมากกว่า) ด้วยความตื่นตระหนก ผมขึ้นรถเป็นคนสุดท้าย โดยที่กางเกงที่ผมแพ็คใส่กระเป๋ายังคงยื่นออกมาด้านนอก

ขณะที่ผมกล่าวคำขอโทษอย่างตรงไปตรงมา "ผมหลับเพลินไปหน่อย! ขอโทษครับ" ผมเห็นว่าทุกคนหันกลับมามองผมพร้อมกับใบหน้าเบิกบานใจ ช่างภาพชาวมาเลเซีย Asmady หัวเราะพลางพูดกับผมว่า "เราจะยกโทษให้เพราะคุณขอโทษ และไม่พยายามที่จะหาข้อแก้ตัว" ในตอนนั้น เราทุกคนค่อนข้างเปิดใจคุยกันอยู่แล้ว แต่ความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ของผมดูจะช่วยให้เราสนิทสนมกันมากขึ้น นี่จึงเป็นอีกช่วงเวลาหนึ่งที่เสมือนกับเป็นน้ำทิพย์ชโลมใจผมเลยทีเดียว

 

การถ่ายภาพสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมทั้งในและรอบๆ กรุงโตเกียว

ช่วงครึ่งหลังของการเดินทางเราไปเยือนกรุงโตเกียว คาวาซากิ และโยโกฮามา ซึ่งพบกับโจทย์ความท้าทายคือการถ่ายภาพตัวแบบใหม่ๆ อาทิ เทศกาลซังจาของย่านอาซากุสะ เขตโรงงานยามค่ำคืน ย่านไชน่าทาวน์ของโยโกฮามาและตลาดปลาซึกิจิ และอื่นๆ อีกมากมาย

 

ใกล้ชิดกันมากขึ้นด้วยภาษาแห่งภาพถ่ายและรอยยิ้มที่มีร่วมกัน

ในกิจกรรมตรวจภาพถ่ายแต่ละครั้ง ผมจะให้คำแนะนำเกี่ยวกับแนวคิดการถ่ายภาพในเชิงทฤษฎีบางอย่างแก่ผู้เข้าแข่งขัน การถ่ายภาพคือรูปแบบการสื่ออารมณ์อย่างหนึ่ง ซึ่งโลกสามมิติที่คุณมองเห็นด้วยตาเปล่าถูกถ่ายทอดลงบนพื้นผิวที่ราบเรียบ เช่น ภาพพิมพ์ เมื่อคุณเปลี่ยนบางสิ่งบางอย่างให้เป็นภาพถ่าย สิ่งสำคัญคือการสื่ออารมณ์เพื่อให้ภาพดูมีเสน่ห์มากกว่าสิ่งที่คุณมองเห็นด้วยตาเปล่า และนั่นคือสิ่งที่ผมอธิบายให้ผู้เข้าแข่งขันฟังในฐานะช่างภาพมืออาชีพ

หลังตรวจภาพถ่ายแต่ละครั้ง ผู้เข้าแข่งขันหลายคนจะยิงคำถามใส่ผมมากมาย เช่น "คุณคิดอย่างไรกับภาพนี้" "ช่วยสอนเราเกี่ยวกับจุดที่ควรโฟกัสสำหรับภาพทิวทัศน์ได้ไหมครับ" และอื่นๆ พูดตามตรงเราทุกคนต่างต้องเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางอย่างต่อเนื่อง และผมก็รู้สึกดีใจมากๆ ที่พวกเขารับฟังผมมาโดยตลอด นี่จึงเป็นประสบการณ์อันล้ำค่าที่เราทุกคนได้แลกเปลี่ยนคำถามและเรียนรู้จากคำถามเหล่านั้นไปพร้อมกัน

ผมแน่ใจว่าพวกคุณบางคนที่กำลังอ่านบทความนี้อาจเจอปัญหาด้านภาษาอังกฤษ แต่นั่นไม่ได้มีแค่คุณเพียงคนเดียว สำหรับผม ภาษาอังกฤษคือภาษาต่างประเทศ เช่นเดียวกับผู้เข้าแข่งขันอีกหลายคนในการเดินทางครั้งนี้ แต่อุปสรรคทางด้านภาษาไม่ใช่สิ่งกีดขวางวิธีการสื่อสารของเรา ผมยังจำ Quang ช่างภาพชาวเวียดนามในกลุ่มของปีนี้ได้ สำหรับเขาภาษาอังกฤษเป็นเรื่องยากเล็กน้อยเช่นกัน แต่ด้วยภาษาที่เราใช้สื่อสารร่วมกันคือ ภาพถ่ายและรอยยิ้ม รวมทั้งความช่วยเหลืออย่างอบอุ่นจากผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆ เราจึงสามารถสื่อสารได้อย่างราบรื่นมาก เมื่อไหร่ก็ตามที่สื่อสารกันด้วยคำพูดได้ยาก เราจะสนทนากันผ่านทางสายตาแทน และ Quang ก็ทำเช่นนั้นด้วยท่าทางตลกๆ ซึ่งทำให้ผมประทับใจมาก

 

 

ถึงเวลาเอ่ยคำลา

ในคืนสุดท้ายของเราที่โตเกียว เราดำเนินการตัดสินผู้ชนะเลิศการถ่ายภาพรอบสุดท้าย โดยมีช่างภาพกีฬาคือคุณ Shugo Takemi ร่วมในคณะกรรมการตัดสินด้วย ผู้เข้าแข่งขันจะได้รับคะแนนโดยพิจารณาจากความเชื่อมโยงกับธีม ความแปลกใหม่ เทคนิคการถ่ายภาพและการส่งผลต่ออารมณ์ และการแข่งขันก็ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดหลังจากที่เรามอบตำแหน่งชนะเลิศให้กับช่างภาพชาวอินโดนีเซีย Areza ซึ่งสามารถทำคะแนนสูงอย่างต่อเนื่องในทุกๆ ด่านทดสอบ ในวันสุดท้ายของการเดินทางเราไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ ก่อนมุ่งหน้าสู่สนามบินในตอนกลางคืน

น่าเสียดายที่ในไม่ช้าก็ได้เวลาลาจากกัน ซึ่งเป็นช่วงเวลาผมชื่นชอบน้อยที่สุดในการเดินทางทั้งหมด ทุกคนล้วนแล้วแต่ยิ้มแย้ม แต่ผมเกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ผมคิดว่าผู้เข้าแข่งขันอาจได้สัมผัสสถานที่ต่างๆ ในประเทศบ้านเกิดของตัวเองในแบบที่ต่างไปเล็กน้อย เพราะพวกเขาได้เคยไปต่างประเทศซึ่งก็คือประเทศญี่ปุ่นมาแล้ว และผมก็รอคอยที่จะได้เห็นผลงานภาพถ่ายใหม่ๆ ของพวกเขา วันนั้นเรากล่าวคำอำลา แต่ผมหวังว่าพวกเขาจะมากลับมาที่นี่อีกครั้ง

 

ผลงานจากผู้เข้าแข่งขัน

EOS 6D/ EF70-200mm f/2.8L USM/ FL: 145 มม./ Aperture-priority AE (f/18, 25 วินาที, EV±0)/ ISO 100/ WB: อัตโนมัติ
ภาพโดย Areza
เมื่อสังเกตเห็น "น้ำตก" ขนาดเล็ก ซึ่งเกิดจากคลื่นที่โถมซัดเข้าหาก้อนหินและถอยร่นไป ช่างภาพ Areza จึงถ่ายฉากนี้โดยใช้ขาตั้งกล้องและความเร็วชัตเตอร์ต่ำ ภาพนี้แสดงให้เห็นถึงความช่างสังเกตและทักษะเชิงเทคนิคของเขา ซึ่งเป็นทักษะที่จำเป็นในการถ่ายภาพ

คุณอาจสนใจอ่านบทความนี้: การถ่ายภาพน้ำตก: ควรหยุดการเคลื่อนไหวหรือเบลอภาพดีกว่ากัน

 

EOS 7D Mark II/ EF50mm f/1.8 STM/ FL: 50 มม./ f/4.5/ 1/1600 วินาที/ ISO 100
ภาพโดย Tan
ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายยาก เพราะอาศัยทักษะในการใช้ประโยชน์จากการรับรู้ของผู้มองว่ามีท้องฟ้าอยู่เหนือต้นไม้ ร่วมกับวงกลมโบเก้จากแสงในส่วนโฟร์กราวด์ ภาพนี้แสดงถึงสายตาที่สงบ ช่างสังเกต รวมถึงความคิดสร้างสรรค์ เพราะจริงๆ แล้วต้นไม้ในภาพคือภาพสะท้อนบนผิวน้ำ ลองมองภาพกลับหัว คุณสามารถบอกได้ไหมว่าภาพนี้คืออะไร

 

EOS 5D Mark III/ EF16-35mm f/2.8L II USM/ FL: 35 มม./ f/22/ 181 วินาที/ ISO 100 
ภาพโดย Stuti
ภาพถ่ายที่ดูเหนือจริงนี้บันทึกภาพแสงจากรถประจำทางที่กำลังขับผ่านเขตโรงงานเครื่องกลอันหนาวเหน็บ เนื่องจากมีองค์ประกอบของเส้นต่างๆ ทั้งจากอาคารโรงงานและเส้นแสง ภาพทั้งภาพจึงเป็นตัวอย่างของความงดงามของภาพถ่ายที่บันทึกมุมมองซึ่งเกินกว่าที่ตาเปล่าจะมองเห็นได้ และยังดึงดูดความสนใจของผู้ชมได้อีกด้วย

 

EOS 5D Mark III/ EF70-200mm f/4L IS USM/ FL: 89 มม./ Program AE (f/5.6, 1/200 วินาที, EV±0) /ISO 100/ WB: อัตโนมัติ
ภาพโดย Thi Tang
ภาพนี้ถ่ายที่ย่านไชน่าทาวน์ของโยโกฮามา ซึ่งเป็นจุดยอดนิยมที่เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยว ภาพนี้สื่อถึงความอยากรู้อยากเห็นของเด็กหญิง รวมทั้งท่าทางที่แสนน่ารักไว้ในเฟรมเดียว ผลงานชิ้นนี้สวยงามและเป็นผลผลิตจากความคิดริเริ่ม และสายตาที่สงบและช่างสังเกตของช่างภาพ

สำหรับผลงานเพิ่มเติมจากผู้เข้าแข่งขัน โปรดอ่านบทความต่อไปนี้: 
การแข่งขันถ่ายภาพ: Canon PhotoMarathon Asia Champion 2017 (ฉบับภาษาอังกฤษ)

 

ถึงคราวที่คุณจะเข้าร่วมการแข่งขัน Canon PhotoMarathon แล้ว!

หากคุณกำลังอ่านบทความนี้และต้องการเข้าร่วมการแข่งขัน นี่เป็นโอกาสของคุณแล้ว Canon PhotoMarathon สำหรับปี 2017 จะจัดขึ้นในประเทศต่างๆ ในเอเชียเร็วๆ นี้ เข้าร่วมการแข่งขันและคว้าชัยชนะ แล้วคุณเองจะสามารถเข้าร่วมทัวร์ Canon PhotoMarathon ในปี 2018 ได้เช่นกัน ขอให้โชคดี!

Canon PhotoMarathon XV 2017
http://www.canon.com.sg/photomarathon/

 

ชมสิ่งที่น่าสนใจจากการแข่งขัน Canon PhotoMarathon Asia Championship 2017 ได้เพิ่มเติมในวิดีโอต่อไปนี้!

เกริ่นนำ

 

ภารกิจที่ 1

 

ภารกิจที่ 2

 

ภารกิจที่ 3

 

ภารกิจที่ 4

 

---

---