แสงทรงกลดรอบดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์เป็นปรากฏการณ์แสงอันน่าตื่นตาตื่นใจที่ทำให้ถ่ายภาพได้สวยงามอย่างน่าทึ่ง แม้ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับอากาศเย็น แต่ปรากฏการณ์นี้สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกฤดูกาล และเคยมีผู้พบเห็นมาแล้วแม้กระทั่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีอากาศร้อนชื้น! ในบทความนี้ เราจะมาเรียนรู้กันว่าพระอาทิตย์ทรงกลดเกิดขึ้นได้อย่างไร รวมถึงตัวอย่างเทคนิคการถ่ายภาพปรากฏการณ์นี้และขั้นตอนการปรับแต่งภาพ (เรื่องโดย: Chikako Yagi, Digital Camera Magazine)

EOS R5/ RF15-35mm f/2.8L IS USM/ FL: 15 มม./ Aperture-priority AE (f/8, 1/800 วินาที, EV -0.7)/ ISO 100/ WB: แสงแดด
สถานที่: สุสานโบราณไคโชชิสุกะ จังหวัดยามานาชิ/ ต้นเดือนเมษายน/ 12:50 น.

อาทิตย์ทรงกลดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าสีครามเหนือหมู่ไม้ในภาพที่ดูราวกับภาพวาดอันเหนือจริงนี้ถ่ายด้วยเลนส์มุมกว้างอัลตร้าไวด์ที่ 15 มม. ฉันลองจัดองค์ประกอบภาพหลายๆ แบบเพื่อให้ต้นไม้ที่ดูแปลกตาอยู่ในเฟรมภาพ ภาพที่ดูเหมือนอยู่เหนือกาลเวลาในอีกภพหนึ่งนี้ถ่ายโดยอาศัยกระบวนการขจัดองค์ประกอบออกไป ซึ่งทำให้ลักษณะเด่นอื่นๆ ทั้งหมดของสถานที่แห่งนี้ไม่ปรากฏอยู่ในภาพ

 

ขั้นตอนที่ 1: มองหาเมฆซีร์โรสเตรตัส (เมฆชั้นสูง)

เมื่อคุณเข้าใจสภาพอากาศที่ทำให้มีโอกาสเกิดพระอาทิตย์ทรงกลด คุณจะมีความพร้อมมากขึ้นในการมองหาปรากฏการณ์นี้

สภาวะที่ทำให้เกิดพระอาทิตย์ทรงกลด:
- เมื่อมีเมฆซีร์โรสเตรตัส (เมฆชั้นสูงบางๆ ที่ดูเหมือนม่านบางเบา) เป็นจำนวนมาก
- เมื่อพายุ แนวปะทะอากาศ หรือหย่อมความกดอากาศต่ำเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา

พระอาทิตย์ทรงกลดเป็นปรากฏการณ์แสงของสภาพอากาศที่มักจะเกิดขึ้นเมื่อเมฆซีร์โรสเตรตัสที่มีรูปร่างเหมือนม่านบางๆ และเกิดจากผลึกน้ำแข็งขยายตัวจนครอบคลุมพื้นที่เป็นบริเวณกว้าง แสงทรงกลดเหล่านี้จะเกิดขึ้นเมื่อผลึกน้ำแข็งในก้อนเมฆทำให้แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามาเกิดการหักเหที่มุมใดมุมหนึ่ง แม้ปรากฏการณ์นี้จะสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดทั้งปีในประเทศญี่ปุ่น แต่จะเกิดขึ้นบ่อยกว่าในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิหรือช่วงต้นฤดูร้อนเมื่อแนวปะทะความกดอากาศต่ำเคลื่อนตัวเข้าใกล้ชายฝั่งทางใต้

เมฆหางเครื่องบินก็เกิดขึ้นในสภาวะเช่นเดียวกับอาทิตย์ทรงกลดเช่นกัน ดังนั้น หากคุณสังเกตเห็นว่ามีเมฆหางเครื่องบินบนท้องฟ้ามากขึ้นและเกิดขึ้นนานกว่าปกติ นี่คือสัญญาณว่าอากาศมีสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการเกิดปรากฏการณ์พระอาทิตย์ทรงกลด หลังจากที่เห็นว่ามีเมฆหางเครื่องบินเป็นจำนวนมาก ฉันก็หันหน้าไปทางดวงอาทิตย์ ซึ่งมันเหลือเชื่อจริงๆ ที่มีแสงทรงกลดอยู่รอบๆ!

 

ขั้นตอนที่ 2: ถ่ายภาพด้วยเลนส์มุมกว้างอัลตร้าไวด์

24 มม. กว้างไม่พอสำหรับการถ่ายภาพทิวทัศน์ทั้งหมด

ระยะมุมกว้าง 24 มม. ของเลนส์ซูมมาตรฐานส่วนใหญ่จะไม่กว้างพอที่จะถ่ายภาพทั้งพระอาทิตย์ทรงกลดและทิวทัศน์ที่อยู่ด้านล่างได้

เมื่อเราเห็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่ดูงดงามแปลกตาอย่างพระอาทิตย์ทรงกลด สายตาของเราจะมองไปที่ปรากฏการณ์นั้นก่อน แต่ภาพของคุณจะโดดเด่นมากขึ้นหากทำให้พระอาทิตย์ทรงกลดเป็นตัวแบบรองแล้วหาองค์ประกอบอื่นในทิวทัศน์รอบๆ มาเป็นตัวแบบหลัก

ทางยาวโฟกัสที่เหมาะสมที่สุดจะขึ้นอยู่กับตำแหน่งของดวงอาทิตย์และขนาดของแสงทรงกลด แต่คุณจะถ่ายภาพได้ง่ายกว่าหากใช้เลนส์มุมกว้างอัลตร้าไวด์อย่าง RF15-35mm f/2.8L IS USM ซึ่งฉันใช้ถ่ายภาพหลักที่อยู่ด้านบน

ด้านล่างนี้คือลักษณะของภาพที่ได้จากกล้องก่อนการปรับแต่ง:

 

ขั้นตอนที่ 3: ลบหมอกออกไปในกระบวนการปรับแต่ง

×ไม่ควรทำ: ทำให้ภาพสว่างขึ้นทั้งภาพ
✓ควรทำ: ลบหมอกออกไปจากนั้นจึงทำให้เงาสว่างขึ้น

เมฆซีร์โรสเตรตัสมักดูเหมือนหมอกเนื่องจากมีปริมาณไอน้ำมาก หากคุณทำให้ภาพสว่างขึ้นมากเกินไปขณะพยายามทำให้ทิวทัศน์ในโฟร์กราวด์สว่างขึ้น อาจทำให้พื้นที่สว่างรอบๆ ดวงอาทิตย์กลายเป็นส่วนสว่างโพลน

หากซอฟต์แวร์ปรับแต่งภาพของคุณมีเครื่องมือลบหมอกก็สามารถใช้งานได้เลย! เครื่องมือนี้จะทำให้รูปร่างของแสงทรงกลดดูชัดเจนขึ้น ท้องฟ้าดูแจ่มใสขึ้นและมีสีครามชัดขึ้น รวมถึงช่วยลดแสงสว่างโพลนได้ในเวลาเดียวกัน จากนั้นเพิ่มความสว่างในส่วนเงาเพื่อให้โฟร์กราวด์สว่างขึ้น

การปรับแต่งภาพในเบื้องต้นของฉันด้วย Adobe Lightroom Classic

หลังจากนั้นฉันจึงปรับแต่งโทนสีตามที่ตนเองต้องการ 

ดูเคล็ดลับและเทคนิคการค้นหา การถ่ายภาพ และการปรับแต่งภาพปรากฏการณ์ทางสภาพอากาศได้ที่:
ทิวทัศน์ฤดูหนาวแสนมหัศจรรย์: เมื่อเกล็ดหิมะระยิบระยับราวอัญมณีกลายเป็นเสาแสงอาทิตย์
ถ่ายภาพตระการตาให้โดนใจ: น้ำตกเมฆ
การถ่ายภาพทิวทัศน์: เทคนิคในการถ่ายภาพพายุที่กำลังเคลื่อนตัว
เคล็ดลับสำหรับการถ่ายภาพรุ้งกินน้ำ

 

เลนส์ในบทความนี้

เลนส์ซูมมุมกว้างอัลตร้าไวด์รุ่นอื่นๆ ที่น่าสนใจ:
- RF14-35mm f/4L IS USM
- RF10-20mm f/4L IS STM
- RF15-30mm f/4.6-6.3 IS STM
- (สำหรับผู้ใช้กล้อง APS-C) RF-S10-18mm f/4.5-6.3 IS STM