เลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้ให้มุมมองที่แตกต่างออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนำมาใช้ถ่ายภาพกีฬา ช่างภาพมือใหม่สามารถใช้ประโยชน์จากเลนส์ 70-200mm f/2.8L ได้หลายอย่าง แต่เมื่อคุณชำนาญขึ้น คุณจะรู้ว่ามีข้อจำกัดบางอย่างที่เลนส์เดี่ยวซูเปอร์เทเลโฟโต้อย่างเลนส์ 300 มม. และ 400 ม. สามารถช่วยแก้ปัญหาได้ Yong Teck Lim (IG: @yongtecklim (ฉบับภาษาอังกฤษ)) ช่างภาพข่าวกีฬาและบรรณาธิการภาพ Getty Images ผู้เคยถ่ายภาพการแข่งขันกีฬามาแล้วทั่วโลก จะมาเล่าว่าทำไมเลนส์เดี่ยวซูเปอร์เทเลโฟโต้จึงเป็นเลนส์ที่ช่างภาพกีฬามืออาชีพขาดไม่ได้ (เรื่องโดย Yong Teck Lim และภาพถ่ายสำหรับ Getty Images)

 

1. เลนส์นี้ช่วยให้คุณมีทางเลือกในการถ่ายภาพมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานที่ขนาดใหญ่

ในฐานะช่างภาพกีฬา คุณย่อมต้องการถ่ายภาพที่น่าสนใจของนักกีฬาและจุดสูงสุดของการแข่งขันเสมอ หากคุณอยู่ในสถานที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ เช่น สนามเบสบอลหรือสนามฟุตบอล แม้แต่เลนส์ 70-200 มม. ก็อาจอยู่ไกลเกินกว่าจะถ่ายภาพที่น่าประทับใจได้ ในจุดนี้เลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้ (300 มม. ขึ้นไป) จะช่วยได้มาก

สำหรับกีฬาบางประเภทและในบางสถานการณ์ เช่น เมื่อมีข้อจำกัดด้านการเว้นระยะห่างเนื่องจากสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ช่างภาพอาจถูกจำกัดให้อยู่ในตำแหน่งการถ่ายภาพบนอัฒจันทร์ที่อยู่ห่างไกลและเคลื่อนไหวได้จำกัด ในกรณีนี้เลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้ไม่เพียงแต่มีประโยชน์เท่านั้น แต่ยังกลายเป็นสิ่งจำเป็นที่ขาดไม่ได้อีกด้วย

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark II/ EF400mm f/2.8 IS II USM @ f/2.8, 1/5000 วินาที, ISO 800

ในสนามเบสบอลที่ถ่ายภาพจากที่พักผู้เล่น ต้องใช้เลนส์ 400 มม. เพื่อซูมเข้าใกล้ผู้เล่นแต่ละคนที่อยู่อีกฟากหนึ่งของสนาม

เคล็ดลับระดับมือโปร: การเข้าใกล้ตัวแบบได้มากขึ้นช่วยให้คุณถ่ายภาพได้คล่องตัวมากขึ้น

เมื่อใช้เลนส์เทเลโฟโต้ทั่วไป เช่น เลนส์ 70-200 มม. ในสถานที่ขนาดใหญ่ คุณมักจะต้องรอให้ฉากการเคลื่อนไหวขยับเข้ามาใกล้เพื่อถ่ายภาพให้ได้เต็มเฟรม ความสามารถของเลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้ในการครอปภาพได้แคบลงช่วยให้คุณควบคุมได้มากขึ้นว่าควรถ่ายอะไรและเมื่อใด ซึ่งจะช่วยให้ได้ภาพถ่ายที่มีเอกลักษณ์มากขึ้น

 

ทำไมถึงไม่ครอปภาพหลังถ่าย

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark II/ EF70-200mm f/2.8 IS III USM @ 200 มม., f/2.8, 1/5000 วินาที, ISO 800

ความเปรียบต่างระหว่างเนินขว้างลูกสีเบจกับสนามหญ้าสีเขียวช่วยเพิ่มองค์ประกอบแบบเรขาคณิตให้กับภาพถ่ายที่ระยะ 200 มม. นี้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมนึกอยากครอปภาพผู้เล่นให้ใกล้ขึ้น

ภาพถ่ายแบบโอเวอร์ครอป

ไม่ว่ากล้องจะมีกี่ล้านพิกเซล คุณก็สามารถครอปภาพได้ระดับหนึ่งเท่านั้นก่อนที่คุณภาพของภาพจะเริ่มลดลง ในภาพถ่ายแบบโอเวอร์ครอปนี้ คุณจะเห็นว่าเส้นเค้าโครงและรายละเอียดดูไม่ชัดเจน เลนส์ที่มีทางยาวโฟกัสมากๆ จะมีประโยชน์ในการถ่ายภาพสีหน้าท่าทางในแบบโคลสอัพได้ดียิ่งขึ้น เพราะไม่เพียงแต่รักษาคุณภาพของภาพเอาไว้ แต่ยังช่วยให้คุณติดตามผู้เล่นได้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นอีกด้วย

 

ในบางครั้ง ระยะ 400 มม. ก็อาจไม่เพียงพอ

สำหรับสนามกีฬาขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ที่ผมเคยถ่ายในภูมิภาคนี้ เลนส์ 400 มม. ถือว่าเพียงพอแล้ว ผมแทบไม่ต้องใช้เลนส์ 600 มม. เลย ผมมักจะพกตัวแปลงเลนส์ (หรือที่เรียกกันว่า ท่อต่อเลนส์) ติดตัวไปด้วยเพื่อเพิ่มความยืดหยุ่นในการถ่ายภาพ

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark II/ EF400mm f/2.8 IS II USM + ท่อต่อเลนส์ EF1.4x III @ 560 มม., f/4, 1/4000 วินาที, ISO 250

ตัวแปลงเลนส์ช่วยให้คุณเข้าใกล้ตัวแบบได้มากขึ้น แต่จะลดค่ารูรับแสงสูงสุดและความเร็ว AF ซึ่งเป็นการจำกัดความสามารถของคุณในการหยุดการเคลื่อนไหวภายใต้สภาวะแสงน้อย การมีเลนส์ความไวแสงสูงและกล้องที่สามารถถ่ายภาพที่คมชัดได้แม้จะใช้ความไวแสง ISO สูงเป็นวิธีที่ช่วยได้เสมอ

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark II/ EF400mm f/2.8 IS II USM + ท่อต่อเลนส์ EF1.4x III @ 560 มม., f/4, 1/2000 วินาที, ISO 3200

ในบางครั้ง การใช้ตัวแปลงเลนส์เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอสำหรับการถ่ายภาพให้สื่ออารมณ์อย่างที่คุณต้องการ สำหรับภาพนี้ ข้อจำกัดด้านตำแหน่งการถ่ายภาพทำให้ผมอยู่ห่างจากฉากความเคลื่อนไหวมากจนแม้จะถ่ายที่ระยะ 560 มม. ผมก็ยังต้องครอปภาพจนถึงขีดจำกัด โดยที่ด้านยาวที่สุดยาว 3000 พิกเซลซึ่งเท่ากับประมาณ 50% ของภาพต้นฉบับ

 

2. คุณภาพด้านความสวยงาม

เรามักจะชอบแบ็คกราวด์ที่ดูสะอาดตาในการถ่ายภาพกีฬา และวิธีหนึ่งที่ช่วยได้คือการใช้โบเก้ในส่วนแบ็คกราวด์เพื่อเบลอสิ่งรบกวนความสนใจออกไป เมื่อใช้เลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้ เอฟเฟ็กต์การบีบอัดเทเลโฟโต้จะทำให้แบ็คกราวด์ใกล้ขึ้นและดูใหญ่ขึ้น* ซึ่งยังทำให้โบเก้ดูสวยงามขึ้นและภาพถ่ายโดยรวมดูดียิ่งขึ้น

*เมื่อเทียบกับเลนส์ที่สั้นกว่า ในกรณีที่ปัจจัยที่ส่งผลต่อโบเก้ปัจจัยอื่นๆ เช่น ระยะห่างระหว่างแบ็คกราวด์กับตัวแบบ ยังคงเหมือนเดิม

ถ่ายที่ระยะ 155 มม., f/2.8

©Yong Teck Lim/Getty Images

ถ่ายที่ระยะ 400 มม., f/2.8

©Yong Teck Lim/Getty Images

โบเก้ที่เด่นชัดในแบ็คกราวด์ช่วยให้แบ็คกราวด์ดูเรียบง่ายขึ้นและตัวแบบดูโดดเด่นยิ่งขึ้น

 

3. เลนส์นี้เป็นเครื่องมือที่ดีเยี่ยมในการสร้างความแตกต่างให้ตัวคุณเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้ร่วมกับสายตา ทักษะ และประสบการณ์ที่เฉียบแหลม

หากทุกคนมีเลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้และสามารถจับภาพความเคลื่อนไหวแบบเดียวกันได้ คุณจะทำให้ภาพถ่ายของตัวเองโดดเด่นได้อย่างไร คำตอบนั้นมาจากหลายองค์ประกอบร่วมกัน ซึ่งรวมถึงความเข้าใจในงานที่ได้รับมอบหมายและตัวแบบ ตลอดจนการฝึกฝนตัวเองให้มีสายตาและประสบการณ์ในเชิงสร้างสรรค์

วิธีนี้ใช้ได้แม้แต่ในกีฬาอย่างบาสเก็ตบอล ซึ่งโดยปกติเลนส์ 70-200 มม. ถือว่าเพียงพอสำหรับการถ่ายภาพความเคลื่อนไหวทั่วไป  เลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้สามารถช่วยให้คุณมองเห็นภาพที่ต่างออกไป เช่น รายละเอียดและลักษณะเฉพาะที่โดดเด่น

ภาพต่อไปนี้เป็นภาพส่วนหนึ่งที่เรามักจะถ่ายด้วยเลนส์ 70-200 มม. และภาพอื่นๆ ที่ถ่ายในการแข่งขันเดียวกันด้วยเลนส์ 400 มม. คุณสังเกตเห็นหรือไม่ว่าเลนส์ 400 มม. ช่วยเติมเต็มเลนส์ 70-200 มม. อย่างไร

จุดสูงสุดของการแข่งขันที่ระยะ 70 มม.

©Yong Teck Lim/Getty Images

ในสนามบาสเก็ตบอลนั้น การถ่ายภาพด้วยทางยาวโฟกัส 70 มม. ของเลนส์ 70-200 มม. เพียงพอแล้วที่จะหยุดการเคลื่อนไหวในเกมบนสนาม เหมือนภาพนี้ที่ LeBron James (ซ้าย) นักบาสเก็ตบอลชื่อดังระดับโลกกำลังเลี้ยงลูกผ่านคู่แข่งระหว่างเกม NBA

จับภาพอารมณ์ในระยะใกล้ที่ระยะ 400 มม.

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X/ EF400mm f/2.8 IS II USM @ f/2.8, 1/1200 วินาที, ISO 5000

ขณะที่ผมถ่ายภาพด้วยเลนส์ 70-200 มม. ผมสังเกตเห็นว่า LeBron กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างกับตัวเอง สัญชาตญาณบอกให้ผมเข้าไปใกล้และแยกเขาออกมาจากองค์ประกอบอื่นๆ เนื่องจาก Lebron อยู่ไกลออกไปหลายฟุต เลนส์ 400 มม. ของผมจึงเหมาะมากสำหรับการจับภาพที่ผมต้องการไปจนถึงเหงื่อที่ไหลลงมาตามหน้าผากของเขา

ภาพความเคลื่อนไหวแบบเต็มตัวและครึ่งตัวที่ระยะ 200 มม.

สำหรับการแข่งขันเทนนิสในร่ม เลนส์ 70-200 มม. สามารถช่วยให้คุณได้ภาพครึ่งตัวถึงเต็มตัว ขึ้นอยู่กับระยะห่างระหว่างผู้เล่นกับตำแหน่งการถ่ายภาพของคุณ

รายละเอียดที่ไม่เหมือนใครที่ระยะ 400 มม.

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark III/ EF400mm f/2.8 IS II USM @ f/2.8, 1/1600 วินาที, ISO 4000

ด้วยทางยาวโฟกัส 400 มม. ผมสามารถเข้าใกล้ทรงผมที่สะดุดตาของ Evan King ได้…

©Yong Teck Lim/Getty Images
EOS-1D X Mark III/ EF400mm f/2.8 IS II USM @ f/2.8, 1/1600 วินาที, ISO 4000

…และองค์ประกอบภาพที่ไม่ธรรมดานี้ซึ่งแสดงให้เห็นเหงื่อที่กระเซ็นของ Fabrizio Ornago

 

เคล็ดลับระดับมือโปร: รู้จักเทคนิคของตัวเองให้ดี

ควรทำความคุ้นเคยกับเอฟเฟ็กต์ประเภทต่างๆ ที่สามารถใช้ได้กับสภาพแสง องค์ประกอบแบ็คกราวด์นั้นๆ ฯลฯ เพื่อให้ถ่ายภาพออกมาได้น่าประทับใจที่สุด ตัวอย่างเช่น ช่างภาพจำนวนไม่น้อยมองข้ามแสงย้อนจากด้านหลังเพราะถือว่าเป็นสภาพแสงที่ไม่ดี ทว่าแสงจากด้านหลังในภาพการแข่งเทนนิสด้านบนกลับช่วยให้ทรงผมของ King และเหงื่อของ Ornago ดูโดดเด่น การเข้าไปใกล้ตัวแบบทั้งสองนี้แสดงให้เห็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งสร้างความแตกต่างจากภาพถ่ายความเคลื่อนไหวทั่วไป

อ่านเพิ่มเติมได้ที่: 
เทคนิคการจัดองค์ประกอบภาพอย่างมืออาชีพ (3): ดึงความสามารถสูงสุดของเลนส์มาใช้
3 ขั้นตอนในการถ่ายภาพระยะใกล้อันน่าประทับใจของนักกีฬาขณะเคลื่อนไหว

 

เคล็ดลับการใช้งานเลนส์เดี่ยวซูเปอร์เทเลโฟโต้

1. ถ่ายภาพโดยเปิดตาทั้งสองข้างให้กว้าง และใช้ตาข้างที่ไม่ได้มองช่องมองภาพคอยจับตามองความเคลื่อนไหว

กำลังขยายของเลนส์ซูเปอร์เทเลโฟโต้จะทำให้ผู้ใช้มือใหม่บางคนรู้สึกเวียนหัว คล้ายกับความรู้สึกเวลาคุณใส่คอนแทคเลนส์หรือแว่นตาคู่ใหม่ครั้งแรก การมองหาตัวแบบและติดตามความเคลื่อนไหวผ่านมุมมองแบบขยายใหญ่ก็อาจเป็นเรื่องยากเช่นกัน

วิธีแก้ก็คือ เวลามองผ่านช่องมองภาพ ให้ฝึกตัวเองให้ลืมตาอีกข้างหนึ่งไว้และคอยจับตามองความเคลื่อนไหว แม้ว่าอาจต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างมากเพื่อให้เกิดความคุ้นเคย แต่วิธีนี้ไม่เพียงช่วยแก้อาการวิงเวียนเท่านั้น แต่ยังช่วยให้คุณรับรู้ความเคลื่อนไหวในสนามตลอดเวลาเพื่อให้พร้อมที่จะกดชัตเตอร์ทันทีในช่วงเวลาสำคัญ เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!

2. ใช้ขาตั้งกล้องแบบขาเดียวเมื่อมีโอกาส

รูรับแสงกว้างสุดขนาดใหญ่ทำให้เลนส์เดี่ยวซูเปอร์เทเลโฟโต้ระดับมืออาชีพมีความสามารถรอบด้าน แต่ก็เป็นปัจจัยที่ทำให้เลนส์มีน้ำหนักมากเช่นกัน ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีช่วยให้เลนส์รุ่นใหม่ๆ มีขนาดเล็กลง เบาขึ้น และจับถือได้ง่ายขึ้น แต่ก็ไม่ใช่เป็นระยะเวลานานๆ ดังนั้นควรใช้ขาตั้งกล้องแบบขาเดียว ขาตั้งแบบขาเดียวพกพาสะดวกกว่าและเป็นที่นิยมมากกว่าขาตั้งแบบสามขา เนื่องจากมีกีฬาบางประเภทที่ช่างภาพสามารถเคลื่อนที่ไปรอบๆ ได้อย่างอิสระ

อ่านเคล็ดลับเกี่ยวกับการถ่ายภาพกีฬาอื่นๆ เพิ่มเติมที่:
วิธีถ่ายภาพกีฬาเอ็กซ์ตรีมให้สวยงามที่สุด
นักไตรกีฬากลางสายฝน: 2 เทคนิคเพื่อถ่ายทอดบรรยากาศความตึงเครียดและความเร็ว
การถ่ายภาพกีฬา: วิธีเน้นความเร็วโดยการถ่ายทอดความสงบนิ่งตัดกับการเคลื่อนไหว

 

---

---